Feta sir predstavlja posebnu grupu bijelih, mekih sireva, čije se zrijenje obavlja u rastvoru (salamuri). Tradicionalno se proizvodi u Grčkoj. Pretežno se proizvodi od ovčijeg mlijeka, a može i iz kombinacije ovčijeg i kozjeg. Tradicionalno se proizvodi od nepasteriziranog mlijeka. Međutim, danas se pasterizira, da bi se zaštitili potrošači, a i da bi se izbjegli nedostaci sira.
Ukus tipične fete je srednje užegao, blago kiseo i slan. Tekstura je čvrsta, glatka, kremasta, boja snježno bijela u unutrašnjosti i na površini. Izgled ovog sira je u obliku kriški glatke površine (u obliku četvrtine kruga ili četvrtastog oblika).
Od 2002, feta ima zaštićenu oznaku podrijetla proizvoda u Europskoj uniji. Prema relevantnim EU zakonima, samo oni sirevi proizvedeni na tradicionalan način u nekim područjima Grčke (kopno i otok Lesbos), od mješavine ovčjeg i kozjeg mlijeka (do 30% ), mogu nositi naziv “feta”. Međutim, slični bijeli brined sirevi (često zvani “bijeli sir”) nalaze se u istočnom Mediteranu i oko Crnog mora. Neki bijeli sirevi, proizvedeni isključivo od kravljeg mlijeka, izvan granica Evropske Unije, također nose naziv “feta sirevi”.
Pojam “feta sir” prvi se put spominje još u davnom bizantskom carstvu, gdje jedan talijan opisuje način salamurenja sira. Grčka riječ “feta” dolazi od talijanske riječi koja označava krišku. Taj se pojam u Grčkoj koristi od 17. stoljeća. Ne zna se točno da li se taj pojam odnosio na metodu rezanja sira na kriške, ili zbog načina skladištenja sira u bačvama. Zbog svoje velike nutritivne vrijednosti, danas se feta sir koristi u svakodnevoj ishrani ljudi, posebice bodibildera i osoba koje su u svakodnevnom treningu.
Autor: M.T.
Bob